طراحی پوشاک در ایران یکی از جدیدترین رشته هایی است که در میان اهالی هنر جای خود را باز کرده است. به طور کلی، طراحی پوشاک در ایران طیف گسترده ای از طراحی پارچه تا فروش لباس را در بر می گیرد. در این میان، کمبود نیروی انسانی حرفه ای و آموزش دیده در صنعت طراحی مد، ضرورت وجود پایگاه های طراحی لباس را ایجاب می کند. چراکه لباس به عنوان یکی از نشانگرهای فرهنگ و هنر یک سرزمین، حامل پیام زیبایی شناختی آن جامعه است.

از این رو، گروه تولیدی تیوا با بیش از نیم دهه تجربه در صنعت طراحی پوشاک، اقدام به ارائه بهترین و زیباترین طراحی پوشاک در ایران نموده است. تمرکز تیم هنری تیوا عمدتاً بر طراحی و تولید پوشاک فرم مدارس، پوشاک آقایان و لباس ورزشی زیبا می باشد. رهاورد اعتماد بر تیوا کسب جایگاه یکی از بهترین های طراحی پوشاک در ایران است. برای دیدن نمونه کارها اینجا را کلیک کنید.

طراحی مد چیست ؟

طراحی مد یا Fashion Design هنر طراحی و برجسته کردن نکات زیبایی شناختی در خلق پوشاک و زیورآلات می باشد. به عبارت دیگر، طراحی مد تحت تأثیر فرهنگ، اعتقادات و آداب و رسوم جوامع بوده و لذا از تنوعی به گستره دنیا و اقوام مختلف برخوردار است. اگرچه طراحی پوشاک در ایران یکی از مواردی است که در طراحی مد درنظر گرفته می شود؛ ولی طراحی زیورآلات و سایر ملزومات پوشاک ( مانند کیف و کفش ) نیز زیرگروه طراحی پوشاک می باشد. به طور کلی طراحان مد به دنبال طراحی لباسهایی هستند که تابعی از زیبایی و در عین حال راحتی باشد؛ و لذا در این مسیر سعی می کنند نگاهی به هنر و فرهنگ جوامع هدف نیز داشته باشند.

تاریخچه طراحی پوشاک در ایران

به طور کلی زمان اولین طراحی پوشاک به قرن نوزدهم و هنر نهفته در انگشتان چارلز فردریک ولز باز می گردد. در آن زمان، او اولین کسی بود که نام خود را بر لباس هایی که طراحی کرده بود، ثبت می کرد؛ همچنین به جای پیروی از سلیقه مشتری، سعی می کرد بهترین لباس را برای هر فرد پیشنهاد دهد. بررسی اسناد تاریخی شکل گیری هنر دوزندگی در ایران نیز حاکی از آن است که قدمت ریسندگی و دوخت لباس به ۷ هزار سال پیش از میلاد مسیح بر می گردد. کشف ابزارآلات ریسندگی و بافندگی و اسناد مبنی بر بافت پارچه در ایران، یکی از بارزترین مواردی بود که تاریخچه طراحی پوشاک در ایران را به این زمان وصل می کرد. بنابراین، می توان گفت ایرانیان در صنعت طراحی پوشاک نیز ید بلندی دارند و از زمان های قدیم حرفی برای گفتن داشته اند.

طراحی پوشاک ایران در طول زمان

بررسی تاریخچه پوشاک در ایران نشان می دهد که پوشش تمام قسمتهای بدن از ارزشهای مورد توجه در تمام دوره های تاریخی بوده است. به طور کلی توجه به این نکته در پوشاک ایرانی ضروری است که اگرچه پوشش کامل بدن همواره مورد تأکید بوده است؛ اما به معنای عدم آراستگی و زشتی نبوده. بلکه استفاده از رنگهای شاد و متنوع یکی از مشخص ترین جلوه های طراحی پوشاک در ایران بوده که در تمام دوره های تاریخی رد پای آن وجود دارد. به گونه ای که استفاده از پارچه های منقش و زربافت ابریشمی در برخی از دوره های تاریخی به چشم می خورد.

طراحی لباس های بلند چین دار، شلوار تا مچ پا و شنل بلند روی لباس ها از بارزترین عناصری است که در پوشاک ایرانیان به وضوح به چشم می خورد. همچنین، استفاده از دستار و سربند یکی دیگر از بارزترین نمادهای لباس ایرانی است که در نهایت ظرافت و زیبایی برای مردان و زنان تولید می شده است.

انواع روش های تولید پوشاک

طراحی پوشاک فرایندی زمان بر بوده و خلاقیت طراح لباس، حرف اول را برای تولید محصول زیبا می زند. لذا طراحان لباس سعی می کنند که با شیوه های مختلف متناسب با مکان جغرافیایی و فرهنگ جوامع طرح های زیبا و منحصر به فرد آماده کنند. در حال حاضر سه روش کلی برای تولید انواع پوشاک وجود دارد که عبارتند از: دوخت سفارشی یا اوت کوتور، پوشاک آماده یا تولید ماشینی و دوخت انبوه یا پوشاک آماده که به RTW معروف است.

دوخت سفارشی یا اوت کوتر

دوخت سفارشی تا سال ۱۹۵۰ میلادی امری متداول و مرسوم بوده است. در این شیوه متناسب با اندازه های هر فرد، الگوی مدل مورد نظر طراحی و سپس دوخته می شد. در دوخت سفارشی معمولاً از پارچه های گران قیمت و با کیفیت استفاده شده و لذا هزینه نهایی دوخت لباس بسیار بالا بود. در شیوه های جدید دوخت سفارشی، از دستگاه سه بعدی اسکن برای اندازه گیری دقیق استفاده می شود. بدین ترتیب، لباس دوخته شده بیشترین هماهنگی را با استایل بدن مشتری خواهد داشت.

پوشاک ماشینی یا آماده (ready-to-wear )

در دوخت پوشاک آماده معمولاً دقت زیادی در ترسیم الگو و برش پارچه صورت می گیرد و اندازه های استاندارد مورد توجه هستند؛ به همین دلیل برای افراد زیادی قابل استفاده می باشند. به منظور کاهش هزینه و افزایش سرعت دوخت، از تجهیزات کارخانه ای استفاده می شود. همچنین، از آنجاییکه میزان استقبال از پوشاک تولید شده مشخص نیست؛ لذا در تعداد محدود دوخته شده و بنابراین، قیمت بالایی دارند.

دوخت انبوه پوشاک یا عمده فروشی

در این شیوه تولید انبوه محصول حرف اول را می زند لذا تلاش می شود تا متناسب با نیاز و سلیقه طیف گسترده ای از مردم، طراحی شوند. روند کار در این شیوه از تولید به گونه ای است که متناسب با شروع هر فصل، پوشاک متناسب با آن طراحی می شود. بدین ترتیب، کالکشن های بهاره، تابستانه، پاییزی و زمستانه به بازار روانه می شود. به منظور صرفه جویی در زمان و هزینه تولید، معمولاً از پارچه های ارزان قیمت و تکنیک های ساده دوخت استفاده می شود. لذا در مقایسه با دو روش قبلی، هزینه نهایی محصول کم تر است.